de Havilland Canada

De Havilland Canada Company (DHC) je kanadski proizvođač aviona sa sedištem u Torontu. Njegova fabrika u Downsview Airport danas je dom Toronto Aerospace muzeju.

Firma je osnovana 1928.godine od strane britanske firme "De Havilland Aircraft Company" kao ekspozitura za američki kontinent. Proizvodnja se u početku odnosila na  Moth trenažne avione.

Nakon Drugog svetskog rata, de Havilland Canada započinje razvoj vlastitih modela koji su prilagođeni posebnim geografskim uslovima u Kanadi. Osim toga, modeli britanske matične firme i dalje su se proizvode. Jedan od licencnih proizvoda je i poznati američki  Grumman S2F Tracker.

Godine 1962, nastaju avioni iz porodice DHC što je delo Avro Canada pogona Hawker Siddeley, koji je novi vlasnik de Havilland u Britaniji.

De Havilland Canada je nacionalizovana 1970. Nakon toga, izvršeno je privatizovanje ove firme u 1986 a kupio ju je Boeing. U 1992 je prodata novom vlasniku "Bombardier Aerospace".

Što se tiče proizvodnog programa, spomenut je prvi laki trenažni avion DH.82 Tiger Moth i drugi modeli iz te familije. Nakon obuke potrebe za obukom pilota iz Commonwealth, oni su stacionirani u letačke škole u Kanadi, a ovaj avion je bio osnovni za tu namenu.Tako je za vreme Drugog svjetskog rata u Kanadu, ovaj mnodel proizveden u seriji od 1.747 primeraka. Paralelno s njim, proizvođen je i De Havilland Mosquito.

DHC-1 Chipmunk na Avalon Airport, Australija, 2005

Prvi veliki posleratni projekt bio je DHC-1 Chipmunk iz 1946, koji je zamenio zastareli Tiger Moth kao trenažni avion. Nastao u Kanadi, pravljen je za kanadsko vazuhoplovstvo u 158 primeraka, a više od 740 aviona proizvedeno je za Veliku Britaniju  za Royal Air Force.

Godine 1947, nastaje DHC-2 Beaver, prilagođen uslovima u severnoj Kanadi sa jednim motorom. Mogao je po želji biti opremljen s točkovima, plovcima ili skijama. Ukupno gotovo 1.700 aviona tog tipa, uključujući i 968 aviona raznih vojnih verzija je prodato u Sjedinjenim Državama, gde su se pojavili kao L-20A Beaver. Njgova proširena verzija označena je kao DHC-3 Beaver.

Sa DHC-4 Caribou u 1958, proizvođač je predstavio avion sa dva motora. Velik broj ovih aviona se koristi u Vijetnamskom ratu. Malo veći bio je DHC-5 Buffalo od 1964 koji je posebno razvijen za američku vojsku. Budući da se smanjile narudžbe iz SAD-a proizvedeno je samo 122 primeraka ovog tipa.

DHDeHavilland Single Otter in Harbour Air livery

DHC-6 Twin Otter proizvodi se od 1965, s više od 800 aparta i predstavlja jedan od najuspješnijih programa komercijalnih aviona u Kanadi. Bio je to dvomotorni naslednik DHC-3 Otter, a takođe može biti opremljen sa skijama ili plovcima. Proizvodnja je završena 1988.

Četvoromotorni  Dash 7 iz 1975 koji je dizajniran za 50 putnika, turboprop avion za regionalni saobraćaj. On je posebno razvijen za mala uzletišta. Nakon preuzimanja kompanije od strane Boeinga, proizvodnja je obustvaljena u 1988.
Sledi dizajniran za kapacitet od 78 putnika, i sa dva motora Dash 8, koji je doživio svoj ​​prvi let u 1983. Od 1996, on nosi novi naziv Bombardier Dash 8Q.

Prava na više proizvedenih modela:
DHC-1 Chipmunk
DHC-2 Beaver
DHC-3 Otter
DHC-4 Caribou
DHC-5 Buffalo
DHC-6 Twin Otter
DHC-7 Dash 7
od februara 2006 pripadaju kanadskom Viking Air, koji je obnovio proizvodnju DHC-6 Twin Otter od 2008.

De Havilland Kanada DHC - 2 Biver je jednomotomi, visoko-krilni avion sa klipnim pogonom, STOL avion, razvijen od strane de Havilland Canada, pre svega poznat kao "bush plane". Koristi se za prevoz robe i putnika, vuču jedrilica, za aero aplikacije (zaprašivanje useva i aerosolno posipanje), pa je široko usvojen i od strane oružanih snaga kao komunikacijski avion. Vojska Sjedinjenih Država je kupila nekoliko stotina; a devet DHC- 2 su još uvek u službi u U.S. Air Force Auxiliary (Civil Air Patrol) za traganje i spasavanje. Royal New Zealand Air Force, takođe je nabavilo avione tipa Biver, a sa njim je ser Edmund Hilari obavio ekspediciju na Južnom polu. Preko 1.600 Beaver su proizvedeni do 1967, kada se originalna linija gasi. Zbog svog uspeha, Royal Canadian Mint (Kovnica) obeležila je uspeh Beaver na posebnom izdanju kanadskog Canadian quarter u novembru 1999.

Varijante:
Beaver I - STOL za uslužni prevoz.
Beaver AL Mk 1 - STOL avion za britansku vojsku.
C - 127 - originalna oznaka za DHC - 2, avion koji koristi američka vojska, sa oznakom L-20. IL - 20 - Test avion za procenu, za američku vojsku.
L - 20A Biver - STOL za uslužni prevoz za vojsku SAD, kasnije je označen kao U- 6A u 1962, 968 primeraka je izrađeno.
L - 20B Beaver - U osnovi slična sa L - 20A , ali sa manjim izmenama opreme. Sest prodata američkoj vojsci. Kasnije je označen kao U- 6B, u 1962. U- 6A - za US Army model L-20A. U- 6B - za US Army model L - 20B sa novom oznakom.
Beaver II - Jedan avion je opremljen sa Alvisa Leonides radijalnim klipnim motorom.
Vipaire Boss turbo - Beaver - Turbo konverzija opremljena sa PT -6 motorom,
Turbo - Beaver III - sa 431 kW (578 KS ) Pratt & Whitney PT6A-6 ili -20 turboprop motorom.
DHC-2/PZL-3S - na tržištu izbacio Airtech Canada u 1980, koristeći raspoložive - proizvedene PZL - 3S radijalne motore od 600 KS (450 kW).
Volpar model 4000 - Nastao l970 iz konverzija po Volpar kompaniji, prvi leteo u aprilu 1972, sa modifikovanim AiResearch TPE331-2U-203 turboprop sa tri lopatice propelera. Ostale promene uključuju novo peraje i kormilo.
DHC - 2T turbo Beaver - Reparirani stari modeli od strane Viking Air, nadograđeni s aPratt & Whitney Canada PT6A-34 680 hp (507 kW) turboprop motorima.

Karakteristike
Posada: 1 pilot. Kapacitet: 6 putnika ili 953 kg korisno opterećenje.
Dužina : 9.22 m. Raspon krila : 14.63 m. Visina : 2,74 m. Površina krila: 23,2 m2.
Težina praznog : 1,361 kg. Bruto težina : 2,313 kg. Pogonska grupa: 1 x Pratt & Whitney R-985 Wasp Jr. radijalni motor, 450 KS ( 336 kW ) svaki.
Performanse: Maksimalna brzina : 158 mph ( 255 km / h ). Krstareća brzina : 143 mph (230 km / h ). Dolet: 455 milja ( 732 km ). Servisni plafon leta: 18,000 ft ( 5.486 m ). Brzina penjanja : 1,020 ft / min ( 5,2 m / s ).

DHC-3/CC-123/CSR-123 "Vidra" je korišćen sve do 1980 od strane Kraljevskog kanadskog vazduhoplovstva (Royal Canadian Air Force) dok se nije pojavio njegovog naslednik. On je korišćen u traganju i spasavanju, kao"CSR" Canadian Search (and) Rescue (type 123) zatim kao laki transportni avion, kao "CC" što označava Canadian Cargo. Tokom Suecke krize, Kanadska vlada je odlučila da pruži pomoć Ujedinjenim nacijama, snagama za hitne intervencije (United Nations Emergency Force) i avioni su ukrcani na nosač HMCS Magnificent, u Halifaksu i dopremljeni u Port Saidu početkom 1957. Njih četiri lete dok je brod bio na sidru. To je bila jedina prilika kada je RCAF sa avionom sa fiksnim krilom poletao sa NA. On je korišćen kao podrška u doturu zaliha padobranima, a takođe za podršku kanadske vojske na manevrima.  Na kraju karijere Kiowa helikopter ga je zamenio u Air Reserve squadrons.

Iako je Otter našao primenu u bush avio-kompanijama, u sličnom scenariju kao i za DHC - 2 Beaver, vojska SAD je ubrzo postala najveći operater ovih vazduhoplva ( 184 je isporučeno kao U- 1A Otter). Drugi vojni korisnici uključuju Australija, Kanada i Indiju, ali osnovna uloga aviona nastavlja se do današnjeg dana.
"Vidra" je prešla Južni pol u 1957 (Commonvealth Trans - Antarktika Ekpedition). Vidra je takođe popularan u padobranstvu i mogu se naći u mnogim klubovima širom sveta.

Verzije:
DHC-3 Otter - STOL, univerzalni avion.
CSR-123 Otter - STOL univerzalni avion za Royal Canadian Air Force.
YU-1 Otter - šest aviona za testiranje u U.S. Army.
U-IA Otter - STOL univerzalni avion za US Army.
UC-1 Otter - STOL univerzalni transportni avion za United States Navy. kasnije označen kao U-IB Otter (tokom 1962).
DHC-3-T Turbo-Otter - Otter opremljen sa Pratt & Whitney Canada PT6A-27 ili Pratt & Whitney Canada PT6A-34 turboprop motorom.
Airtech Canada DHC-3/1000 Otter - konverzija pogona sa PZL Kalisz ASz-62IR motorom.


Karakteristike:
Posada: 1.
Kapacitet: 9 -10 putnika.
Dužina : 12.80 m.
Raspon krila : 17.69 m.
Visina: 3,83 m
Površina krila : 34.84 m 2.
Težina praznog aviona: 2.010 kg. Maks. poletna težina : 3,629 kg.
Pogonska grupa: 1 x Pratt & Whitney R-1340-S1H1-G Wasp, 9 - cilindrični vazdušno hlađeni motor radijalni, 600 KS ( 448 kW ).
Performanse:
Maksimalna brzina : 160 mph ( 139 knots , 257 km / h ).
Krstareća brzina : 121 mph ( 105 knots , 195 km / h ) na nivou mora ( ECON krstarenje ).
Minimalna brzina : 58 mph ( 50 knots, 93 km / h ).
Dolet: 945 milja ( 822 NMI, 1,520 km ).
Servisni plafon : 18,800 ft ( 5.730 m ).
Brzina penjanja : 850 ft / min ( 4.3 m / s ).

DHC-6 Twin Otter je avion sa 19-sedišta STOL karakteristika, izvorno nastao u de Havilland u Kanadi, a kasnije proizvođen u kompaniji Bombardier Inc. Nakon pauze u proizvodnji i danas je u pogonima novorazvijena verzija, DHC 6-400, u kompaniji Viking Air. Avion je visokokrilac na kome su postavljeni Turboprop motori i ima fiksni stajni trap ili plutče. Na krilima propeleri omogućuju Reverser potisak što je bitno za manevriranje na terenu. Avion je optimiziran za kratko polijetanje i slijetanje na slabo uređenim pistama, i potrebna mu je pista od 366 metara.

DHC-6 je imao svoj prvi let 20.maja 1965. Ukupno je proizvedeno 844 aviona kada je završena proizvodnja prve serije u 1988. 575 ih je izrađeno u pogonima Bombardier do 2007. Nakon završetka serije 300 proizvodnja je prestala, a preostale delove i alate je kupio Viking Air of Victoria, British Columbia, koji ranije proizvodio rezervne delove za sve modele aviona iz produkcije de Havilland Kanada. Dana 24. februara 2006, Viking je otkupio sertifikate-licencu od Bombardier Aerospace za modele iz produkcije de Havilland od DHC - 1 do DHC- 7. Vlasništvo sertifikata daje Vikingu ekskluzivno pravo na proizvodnju novih aviona.
Dana 17. jula 2006, na Famborou aeromitingu, Viking Air je najavio svoju nameru da ponudi Seriju 400 Tvin Otter. Dana 2. aprila 2007, Viking je najavio da ima narudžbu za 27 novih aviona i te da je ponovo pokretnuo proizvodnju "Tvin Otter", sa moćnijim Pratt & Whitney Canada PT6A-34/35 motorima. Od novembra 2007, primljeno je još 40 narudžbi u 10 varijanti opremanja, što je realizovano u pogonima kompanije u Calgary, Alberta. Zimex Aviation iz Switzerland prvi je dobio novo proizvodeni avion serije 400, serijski broj 845, u julu 2010. Velike promene uvedene u seriji 400 uključujući i Honeywell Primus Apex potpuno integrisane avionske sisteme, kao i korišćenje kompozita za ne-noseće delove konstrukcije, kao što su vrata.

Avioni su se pojavljivali u varijnatama: DHC-6 Series 100 (115 komad izgrađeno). DHC-6 Series 200, Unapređena verzija. Takođe, 115 komada. DHC-6 Series 300, Verzija sa 462 kW Pratt & Whitney Kanada PT6A-27 turboprop motorima. DHC-6 serija 300M je vojna višenamenska transportna. Zatim je tu DHC-6 serija 300MR, kao pomorska izviđačka verzija. DHC-6 serije 300S, s 11 sedišta, krila sa spojlerima i ABS kočnicama.
DHC-6 Series 400: Projektovana je, nakon 20 godina pauze u proizvodnji, a temelji se na seriji-300. Prve isporuke kupcima počele su početkom 2010. Opremljena sa dva Pratt & Whitney Canada PT6A-34 ili opcionalno sa PT6A-35 Hot & High Performance motorima. Osim standardnih šasija, ugrađuju se razni vidovi trapa za sletanje. Masa je smanjena za 240 kg primenom plastike.

Karakteristike:
Kapacitet: 1-2 piloti , 19 putnika.
Dužina 15.77 m.
Raspon krila 19,81 m.
Površina krila : 39.02 m2.
Visina : 6,02 m.
Težina praznog : 3400 kg.
Maksimalna težina u poletanju 5670 kg.
Servisni plafon leta: 7.620 m.
Maksimalna brzina ( VMO ) 340 km / h.
Dolet sa max opterećenjem oko 1800 km.
Pogon 2 x P&W Canada PT6A - 34, svaki sa 463 kV

De Havilland Canada DHC-7 , također kratko nazvan i Dash 7 (engleski "crtica 7" ) je komercijalni avion sa 50-tak sedišta. On je STOL -karakteristika (A short takeoff and landing), odnosno, poseduje sposobnost poletanja i sletanja sa kratkih pisti.

U ranim 1970-im kompanija de Havilland Canada odlučila se za gradnju robusnog Turboprop transportnog aviona, koji bi mogao da koristi malene aerodrome širom zemlje, ali sa povećanim kapacitetom putnika u odnosu na predhodne "tax" modele. Većina pisti u unutrašnjosti su dužine za poletanje i sletanje do max. 700 m sa karakterističnom okolnom konfiguracijom terena, gde dominiraju visoke i strme planine. Da bi se napravio avion sa mogućnošću korišćenja tih aerodroma, kompanija de Havilland Canada, osmislila je "DHC Dash 7" s visoko postavljenim krilima, jednokrilac, s uvlačećim trapom, opremljen s četiri sporo rotirajućih, turboelisnih motora.


Prvi let je imao 27.marta 1975, a prva isporuka već u januaru 1978. Do 1988 isporučeno je 113 aviona. Nakon toga, proizvodnja je, zbog nedostatka potražnje, kao i nastanka ekonomičnijeg Dash 8Q-300 ili ATR 72 prestala. Bilo je očito da je premalo ruta na kojoj su se tražile njegove sposobnosti, STOL, kao i ukupni kapacitet putničke kabine. Bio je to kraj projekta, ali ne i njegovog korištenja.

Kao naslednik pojavio se iz ranih 80-ih dvomotomi Dash 8 sa sličnim osnovnim konceptom, ali bez izrazitih STOL karakteristika koje poseduje Dash 7.

Karakteristike:
Putnici 50-54.
Dužina 24,6 m.
Raspon 28,4 m.
Visina 8 m.
Površina krila 79.9 m2.
Širina kabine 2,6 m.
Dužina kabine 12 m.
Visina kabine 1,9 m.
Off težina 21.319 kg.
Brzina krstarenja 400 km / h.
Max. brzina na visini 8.000 ft je 428 km/h (bez putnika na 15.000 ft 227 knot).
Dolet 1550-2200 km.
Motori Četiri turboprop motora Pratt &&; Whitney PT6A-50 ili Pratt & Whitney Canada PT6A-55 (904 kW na poletanju, svaki)
Rezervoar goriva: 4500 kg u četiri tanka.
Brzina penjanja 6,2 m/s.

DHC-7 (DASH 7) de Guatemala para FS2004

DHC-8 je serija dvomotomih turboelisnih aviona kanadskog proizvođača aviona de Haviland Kanada. Dizajn aviona potiče od modela de Haviland Kanada 1980. Danas avione izrađuje fabrika Bombardir, koju je DHK kupio od Boinga 1992. Od 1996. avioni su poznati kao "Q" serija, gde je Q označava englesku reč Quiet (Tihi). Ovo je rezultat Sistema za aktivno potiskivanje buke i vibracija "Active Noise and Vibration Suppression" (ANVS), koji je napravljen da bi umanjio zvuk motora i vibracije u kabini do nivoa koji imaju mlazni avioni.

De Haviland je 1980. godine odgovorio izbacivanjem ideje novog aviona, koji je u osnovi bio dvomotorac sa motorima znatno veće snage od onih na modelu Deš 7. Njihov snabdevač motorima firma Prat & Vitni Kanada, je napravio novu seriju motora za ovaj avion (PW100). Ovi motori bili su više do 2 puta jači od motora koje je koristio Deš 7, PT6. Kada je prvi Deš 8 izašao iz fabrike 19. aprila 1983. godine, više od 3800 sati letanja i testiranja je bilo obavljeno na 5 PW100 seriji motora.

Prvi let Deš 8 je obavio 20. juna 1983. godine, a prva avio-kompanija kojaje koristila ovaj avion je bila NorOnter od 1984. godine kada im je stigla prva letelica.

Dizajn abiona Deš 8 je bio mnogo bolji od ranijeg Deš 7, bio je jeftiniji u eksploataciji i jeftiniji za održavanje. Deš 8 je imao najmanju cenu po putniku po milji. Jedini problem sa avionom Deš 8 je bio što su motori bili glasniji nego što su bili na Deš 7, zato što je Deš 7 imao 4 motora koji su bili sporiji.

Varijante:
Serije 100: Original putnički avion sa 37-40 sedišta koji je poleteo 1984.
DHC 8M-100: Dva aviona za Transport Kanada.
Serija 200: Serija 100 trupa sa jačim motorima PW123.
Serija 300: Dužina trupa je veća za 3,4 m od Serije 100/200, i to je putnički avion sa 50-56 sedišta koji je poleteo 1989.
Serija 300A: Kao Serija 300, ali sa više sedišta.
Serija 400: Dužina trupa je veća, ima 70-78 sedišta i leti od 2000.
CC-142: Vojna transportna verzija za Vojsku Kanade i Evropu.
CT-142: Vojna verzija za trening navigacije za Vojsku Kanade.
E-9A: Dva aviona za Američko vazduhoplovstvo.
Q400-MR: 400 serija za gašenje požara, kupila Francuska.


Specifikacije:
Posade: 2
Kapacitet: 68-78 putnika.
Dužina: 32,84 m.
Razmah krila: 28,42 m.
Visina: 8,34 m.
Prazan težina: 17.185 kg.
Maksimalna težina: 29.257 kg.
Motor: 2 x Pratt & Whitney Canada PW100.
Brzina: 667 km/s.
Dolet: 2.522 km

De Havilland Canada DHC-4 Caribou je kao avion sposoban za kratko uzletanje i slijetanje, projektovan kao transportni u pogonima de Havilland Canada. Prvi let je obavljen 30.jula 1958, Proizvedeno je ukupno 307 aviona  od kojih je 159 bilo namenjeno z prodaju u SAD-u - pre svega za US Army. Avion se izvozi u mnoge zemlje i prodaje se kako vojnim tako i civilnim korisnicima.

Konstruktivno posmatrano avion je bio visoko krilni jednokrilac s pozitivnim uglom krila. Kao pogon, postavljeni su motori dva Pratt i Whitney R-2000-7m2 sa po 1.450 KS (1081 kW).

DHC-4 Caribou je nosio 32 vojnika i dva džipa ili 3048 kg korisnog tereta. Pokretnu zadnju platformu su takođe koristili padobranci za svoje skokove.

Posebnost ovog tipa aviona je da postavite na punih zaliske je moguće postaviti isključivo uz nos kotača bez glavnog prijenosnika dobiva kontakt sa zemljom.

Varijante
CC-108 za Royal Canadian Air Force ( RCAF );
YAC-1 oznaka prvih pet aparata, korištenih za ispitivanja uzoraka za američku vojsku.
AC-1 oznaka za prvu tranšu od 56 Caribou za američku vojsku. 1962 preimenovan u CV-2A.
CV-2A oznaka se koristi od 1962 u američkoj vojsci, a kasnije preimenovanu C-7A Caribou za američko ratnog vazduhoplovstvo.
CV-2B Druga tranša od 103 Caribou u američkoj vojsci, a kasnije preimenovan u C-7B
C-7A / B oznaka za 144 aparata isporučena za US Air Force - Caribou.

Američka vojska je otpočela od 1961 da koristi CV-2 Caribou za potrebe vazdušnog transporta. Avion se masovno koristi u Vijetnamskom ratu. U toku 1967 svi nabavljeni DHC-4 Caribou su prebačeni iz vazduhoplovstva vojske u američkog ratno vazduhoplovstvo USAF. Zauzvrat, američka vojska je dobila dodatne resurse korištenja helikopterskih kapaciteta USAF.

Royal Australian Air Force je posljednji korisnik Caribou, posljednji avioni ostali su u službi do kraja 2009 u okviru 38.Squadron na RAAF u Base Townsville .

Korisnici:
Australija
Bangladeš
Kostarika
Gana
Indija
Iran
Kambodža
Kanada
Kenija
Kamerun
Kuvajt
Liberija
Malezija
Nikaragva
Oman
Španjolska
Zambija
Južni Vijetnam
Švedska
Tanzanija
Tajland
Uganda
Ujedinjeni Arapski Emirati
Sjedinjene Američke Države
Vijetnam (plen iz Južnog Vijetnama)
Zair



Karakteristike
Dužina: 22,12 m
Raspon krila: 29,12 m
Površina krila: 84.7 m²
Visina: 9,65 m
Pogon: 2 x Pratt i Whitney R-2000-7m2 sa po 1.450 KS (1081 kW)
Maksimalna brzina: 348 km / h na 1980 m visine
Dolet: 1307 km
Posada: Tri člana,
Nosivost:  max. 32 vojnika
Operativni vrhunac leta: 7559 m
Masa: 8263 kg
Težina u poletanju: 14.198 kg

je proizvod poznate kanadske kompanije za proizvodnju aviona "De Havilland Canada".
DHC-5 je nastao na osnovu konkursa američke vojske za zamenu DHC-4 Caribou, i iz njega je i proizašao. Ono što je potrebno i zahtevano u konkursu, bilo je da se može transportovati jedan projektil "Pershing", raketa srednjeg dometa, ili jedna M-101 haubica ili teret sličnih gabarita.

De Havilland DHC - 5 Bafalo, izabran je kao pobednik takmičenja vojske SAD početkom 1963, i odmah je naručeno četiri primerka, a određen im je naziv YAC-2 ( kasnije preimenovan u CV - 7A i zatim u C - 8A). Prvi od ovih aviona je svoj probni let obavio 9. aprila 1964 . Sva četiri aviona su isporučeno u 1965. Bafalo poseduje skoro duplo veću nosivost u odnosu na Caribou i ima bolje perfoimanse u STOL pogledu. Prototip CV - 7A je izložen od strane proizvođača u 1965 na Paris Air Shov i nosio je oznake US Army. Nema daljih narudžbi iz SAD, međutim , kao na posledica velikih finansijskih teškoća s početka 1967, a i politika United States Air Force, je usmerena na sopstvenu produkciju, pa je nastavila opremanje sa avionima Fairchild Aircraft C-123 Provider.

Kompanija tvrdi da njihovi podaci o mogućnostima poletanja do visine od 15 m (prepreka) traže pistu od 369 m, pri opterećenju od 18,597 kg, kao i sletanje na sa visine od 15 m, na pistu od svega 299 m, pri težini oa 17.735 kg. Sve to za osnovni DHC - 5A model.

U ranim 1980-im, de Havilland Kanada pokušava da izmeni Buffalo za civilnu upotrebu. Avion je trebalo da se prodaje kao brendirani "Transporter". Nakon gubitka demonstracionog aviona (SN 103 C - GCTC) u 1984 na Famborough Airshov, projekat je napušten.
DHC - 5D Bafalo je korišćen za postizanje vremenskog i visinnskog rekorda za kategoriju težine 12,000-16,000 kg dana 16. februara 1976, dostigavši 3.000 m ( 9.836 ft) za 2 minuta 12,75 sek, zatim 6.000 m ( 19,672 ft) za 4 min 27,5 sec i konačno 9,000 m ( 29,508 ft) za 8. min 3,5 sek.

Karakteristike:
Posada 3 (pilot, kopilot u loadmaster). Putnici: 41 ili 24 nosila. Dužina 24,08 m. Raspon krila 29,26 m. Visina 8,73 m. Površina krila 87.8 m2. Korisna nosivost 8164 kg. Prazan, masa 11.412 kg. Max. težina u poetanju: 22.316 kg. Maksimalna brzina 467 km/h. Brzina sletanja 124 km/h. Plafon leta: 9450 m. Domet 1112 km. Maksimalna nosivost: ?
Motori 2 x General Electric CT64-820-4 turboprop motora s 2336 kW (3,133 KS). Penjanje 11,8 m/s