MiG-21 Fishbed

1884. ova zemlja je postala protektorat Carske Nemačke i postala je kolonija pod nazivom Nemačka Juugo-Zapadna Afrika. U toku Prvog svetskog rata ovu teritoriju okupirala je Južna Afrika i upravljala njome kao mandatnim područjem Lige naroda do drugog svetskog rata kada ju je jednostrano pripojila.

Godine 1966. marksistička gerilska Narodna organizacija Jugozapadne Afrike (South-West Africa People's Organisation, SWAPO) započela je rat za nezavisnost i to područja je nazvano Namibija, ali zvanično tek 1988. Južnoafrička Republika pristaje okončati svoju upravu u skladu s mirovnim planom Ujedinjenih nacija. Namibija je stekla nezavisnost 1990., a 1994. povratila je i luku Walwis Bay, koju su držali Britanci kao deo svog kolonijalnog carstva.


Počevši od 1994 uz pomoć iz inostranstva: poput Libije, Indije, Južne Afrike, Kine, Rusije i SAD, razvijan je novi vid vojske Namibian Air Force, ali je ipak ostao samo deo Namibia Defence Force. Tek od 13.marta 2005 avijacija se izdvaja kao poseban vid OS, te dobija posebnu ulogu, a glavnina je smeštena u vazduhoplovnoj bazi Grutfonten (Grootfontein Air Base). Prema medijskim pisanjima, 14.aprila 2002. dva poslednja proizvedena MiG-21bis došla su iz Rusije, uz jedna MiG-21UM. Kasnije, kao što je poznato – 2005 iz Kine su stigli F-7NM, a potom i trenažna varijanta FT-7NG.
Za ruske migove se zna da su pre dolaska u Namibiju, prošli modifikaciju u Izraelu u koncernu IAI

Sadašnje snage baziraju u Air Force base u gradu Keetmanshoop

Verzije u pregledu:
• F-7NM ( dvanaest aviona)
• FT-7NG (dva aviona)
• MiG-21bis (dva aviona)
• MiG-21 UM (jedan avion)

(izvor o avionima – Yefim Gordon & Keith Dexter)

Nigeria
Federal Republic of Nigeria
Jamhuriyar Taraiyar Nijeriya (Hausa)
Ọ́há Njíkọ̀ Ọ́hanézè Naìjíríà (Igbo)
Orílẹ̀-èdè Olómìnira Àpapọ̀ ilẹ̀ Nàìjíríà(Yoruba)


Federal Nigerian Air Force (FNAF)

Nigerija je država u zapadnoj Africi. Na jugu izlazi na Gvinejski zaljev, deo Atlantskog okeana. Graniči se na zapadu s Beninom, na severu s Nigerom, na severoistoku s Čadom te na istoku sa Kamerunom. Nigerija je po broju stanovnika daleko najveća afrička zemlja.

Na prelazu 19. u 20. vek područje Nigerije kolonizovala je Velika Britanija, ispočetka je podelivši na Sjevernu i Južnu Nigeriju. Obe su kolonije ujedinjene 1914. Britanci su lokalnim poglavarima ostavili značajna ovlašćenja, posebno na islamskom severu, dok je jug hrišćanizovan, a donekle i evropeiziran, što je pogodovalo privrednom razvoju i učinilo jug bogatijim, a njegove stanovnike bolje obrazovanima.

Nakon Drugog svetskog rata Britanija je kao odgovor na rastući nigerijski nacionalizam započela prenos vlasti na domaće stanovništvo u okviru federalne strukture uslovljene antagonizmom velikog broja etničkih grupa i dve glavne religije, hrišćanstva i islama. Godine 1960. zemlja je postala nezavisna federacija triju regija koje su zadržale velik stepen samouprave.

U 1966. u zemlji su se dogodila dva uzastopna vojna udara u kojima su dominaciju preuzeli oficiri, prvo sa juga, a onda sa severa zemlje.
Od 1970. do 1998. na vlasti su se smenjivale vojne i korumpirane civilne vlade. Posebno je zloglasan bio režim generala Sanija Abače (1993. – 1998.) za vreme kog su pogubljeni brojni politički protivnici, među njima i poznati novinar Ken Saro-Viva. Nakon Abačine smrti održani su slobodni predsednički izbori na kojima je pobedio današnji predsednik Olusegun Obasandžo.

Vazduhoplovstvo Nigerije (Nigerian Air Force) formirano je 1964. uz asistenciju Zapadne Nemačke. Vazduhoplovni kadar obučavan je u Kanadi, Etiopiji i Indiji. Deo prvih borbenih aviona nabavljen je u SSSR-u.
Kako se politika zemlje menjala, tako su nabavljani i avioni iz različitih izvora. 1975. stigli su prvi MiG-21 iz SSSR.
2005.godine nabavljeni su avioni iz Kine

Verzije u pregledu:
• MiG-21MF (Izdeliye 96F – 25 aviona)
• MiG-21UM (Izdeliye 69 – 6 aviona)
• F-7NI ( dvanaest aviona)
• FT-7NI (tri aviona)

„Sjeverna Koreja, službeno Demokratska Narodna Republika Koreja je država u istočnoj Aziji. Na zapadu izlazi na Žuto more, a na istoku na Japansko more. Graniči na jugu s Južnom Korejom, te na sjeveru s Kinom i Rusijom. Zauzima sjeverni dio Korejskog poluotoka.

Nakon drugog svjetskog rata Koreju, dotada japanskukoloniju, okupirale su vojne snage ratnih pobjednika,SAD-a i SSSR-a s granicom okupacijskih zona na 38. paraleli. Kad je postalo jasno da u uvjetima hladnog ratazajednička uprava neće biti moguća. Zanimljiv detalj koji se treba spomenuti je taj da su trebali biti održani izbori diljem cijele Koreje u suradnji sa UN-om. Plan za nacionalne izbore propao je nakon što je Južna Koreja u svibnju 1948. proglasila sebe državom. Kao direktan odgovor na odvajanje juga proglašena je Sjeverna Koreja 8.srpnja iste godine, Kim Il-sung je postao premijer. Mjesec dana kasnije službeno se očitovao i Sovjetski Savez u proglasu koji navodi kako priznaje Kim Il-sung kao jedinog leigitmnog predstavnika korejskog naroda.

Sjever je 1950. napao Jug čime je započeo Korejski rat, prvi u nizu lokalnih sukoba velesila. Isprva su komunističke snage postigle velike uspjehe, osvojivši većinu poluotoka, ali ubrzo su potisnute prema sjeveru. Kineska intervencija s tajnom sovjetskom zračnom podrškom spasila je Sjever od kolapsa i linija razgraničenja stabilizirala se oko 38. paralele, s manjim korekcijama, a prekid vatre potpisan je 1953” - Wikipedia



Severno Korejske oružane snage masovno su opremane sa sovjetskim i kineskim oružjem i tehnologijom, uključujući - od šezdesetih godina – lovcima MiG-21 i F-7. Prema nekim izvorima, svoje lovce, a možda i pilote DRPK je stavila na raspolaganje - vojnu podršku arapskim zemaljama za vreme Jom Kipur rata tokom 1973.

I pored stroge izolacije zemlje, ovo vazduhoplovstvo je održavano, mada u teškim uslovima, ali se ipak, malo se zna o broju i trenutnom stanju Sjeverno Korejskih MiG-21 i F-7. Pretpostavlja se da je DNRK u prvo vreme primila oko 200 MiG-21 / F-7.

Prvih 40 aviona MiG-21F-13 su bili operativni u DNRK već 1963.godine. u period 1966-1967 isporučeno je još oko 80 aviona ovog tipa. U 1969 neki od ovih aviona su zamenjeni, tako da je u upotrebi bilo od ukupno 96 migova, a od njih 46 aviona tipa MiG-21PF i MiG-21PFM. Nastavak opremanja savremenijim verzijama nastavljen je tokom 1971 i 1974.godine. sovjeti su nastavili sa isporukom savremenih verzija MiG-21MF sve do 1985.godine kada se DNRK okreće Kini i počinje uvođenje kineskih F-7. Prvi od 30F-7B pristižu 1989 i isporuka je okončana 1991. Nastavljena je nabavka nepoznatog broja ovih aviona sve do 1999.

Postoje saznanja da je nedavno Kazahstan isporučio 38 MiG-21bis u Severnu Koreju preko Kine. Kina je u okviru vojne pomoći servisirala i migove ruske proizvodnje, ali se ne zna trenutno stanje ovog tipa u RV DNRK.



Verzije u pregledu:
• MiG-21F-13
• MiG-21 PF
• MiG-21PFM
• MiG-21MF
• MiG-21U / US
• MiG-21bis
• F-7B

“Islamska Republika Pakistan (urdu: اسلامی جمہوریۂ پاکستان, islāmī jamhūriya i pākistān), ili Pakistan (urdu: پاکستان, pākistān) je država koja se nalazi u južnoj Aziji i izlazi na širi Bliski istok i Srednju Aziju. Graniči se sa Iranom, Avganistanom, Kinom,Indijom i izlazi na Arabijsko more. Po broju stanovnika je 6. najmnogoljudnija zemlja i druga je najveća muslimanska zemlja nakon Indonezije u svetu. Pakistan je član UN, Svetske trgovinske organizacije, Organizacije islamske konferencije,Organizacije za ekonomsku saradnju, Komonvelta nacija i Južnoazijske asocijacije za regionalnu saradnju.

Pakistanske vojne snage su uvek igrale veliku ulogu u političkom životu. U tri slučaja vojno lice je vladalo Pakistanom (sva tri su bili generali: Ajub Kan od 1958. do 1971., Zia-ul-Hak od 1977. do 1988., i Pervez Mušaraf od 1999. do 2008). Pakistanska Narodna Partija, na čelu sa Zulfikar Ali Butom je tokom sedamdesetih godina 20. veka postala popularna među običnim svetom, kao alternativa već postojećih stranaka. Pod vladavinom Zia-ul-Haka, Pakistan se transformisao od slobodnog tržišta i sekularne države u zatvoreno tržište i islamsku državu sa usvojenim šerijatskim Zakonikom“. - Wikipedia


Pakistan Air Force ( urdu : پاک فضائیہ ; Engleski IPA: pɑk ʰ fiz ʰ æ'jə , Pak Fiza'ya ), skraćeno kao PAF , je vazduhoplovna komponenta Oružanih snaga Pakistana, čiji je zadatak obrana Islamske Republike Pakistan a sekundarna uloga pružanja vazduhoplovne logističke podrške Pakistanske vojske i mornarice Pakistana . PAF takođe ima i tercijarnu ulogu obavljanja strateškog vazdušnog prevoza i logističke sposobnosti Pakistana. PAF zapošljava približno 65.000 stalnog osoblja (uključujući i oko 3.000 pilota), a trenutno, je operativno oko 400 borbenih aviona, kao i mnoštvo drugih aviona za prijevoz i školskih aviona.
Tokom “Šestodnevnog rata” (Šestodnevni rat, poznat i kao Arapsko-izraelski rat 1967. ili Junski rat, vođen je između Izraela s jedne strane, i Egipta, Jordana i Sirije s druge strane. Arapske države Irak, Saudijska Arabija, Sudan, Tunis, Maroko i Alžir su takođe oružjem i trupama pomogli rat protiv Izraela.) PAF se uključio u borbena dejstva na “arapskoj strain”, dok je deo pilota PAF u status pilota-dobrovoljaca učestvovao i 1973 tokom “Jom Kipur – rata” u okviru vazduhoplovstva Sirije.

Uglavnom je PAF opremljen sa američkim avionima sve do 965, kada je Pakistan je bio prisiljen, a zbog embarga na zapadnu opremu, da se okrene drugim dobavljačima. Vrlo bliske veze SSSR-Indija usmerili su ga na saradnju sa Kinom. Nakon isporuke većih količina F-6 (MiG-19), od od kraja šezdesetih godina pa nadalje i sa A-5 (lovac-bombarder izveden iz MiG-19) bilo je sasvim logično da Pakistan doda i njihovog naslednika, F-7 , u svoj sastav.
Prvi avion (F-7P, FT-7P) stigao je u Pakistan u avgustu 1988. Zajedno sa sa pregršt F-16 i jake flote polovnih Mirage III oni čine okosnicu snaga PAF. Budući da je sredinom devedesetih Pakistanu dobio i verziju F-7MP koja se razlikuje od predhodnih F-7P, pre svega u elektronskoj opremi, poreklom od italijanske firme FIAR Grifo. Bili su to presretački radari, kao i ostala elektronska oprema koja je udahnula novi kvalitet ovim avionima.


U 1999, prvi izveštaji, koji su objavljeni oko pakistanskih planova za nabavku 50 (prema drugim izvorima 80) aviona, odnose se na nasljednika modela F-7MG. Uvođenje prve serije tzv F-7PG omogućilo je penzinisanje posljednji F-6 u martu 2002. Zbog bliskih odnosa između Kine i Pakistana, što je - između ostalog - dovelo je do zajedničkog razvoja K-8 Karakorum mlaznog trenažnog aviona za očekivati je nastavak opremanja sa naslednikom aviona iz serije F-7



Verzije u pregledu:
• F-7P
• F-7PG
• FT-7P
• FT-7PG

Prvi MiG-21F-13 stigao je u Narodnoj Republici Poljskoj sredinom 1961. Prethodni sporazumi o licencnoj proizvodnju ove verziji su otkazani od strane sovjetske vlade zbog podizanja napetosti između Moskve i Varšave. Trebalo je više od godinu dana od dolaska prvog MiG-21F-13 u središtu trenažne jedinice na Modlin do formiranja borbenih pukova u Poznan-Krzesiny, Minsk-Masowiecki i Debrzno. Godine 1965 svi F-13 su bili skoncentrisani na aerodromu Goleniow, gde su leteli do njihovog odlaska u penziju 1973. U istoj godini posljednjih 12 operativnih avioni su dostavljeni uSiriji .

Početkom 1964 počinje isporuka MiG-21PF. Ona je trajala do 1965, a broj aviona bio mnogo veći, od predhodne verzije. Takođe, vek trajanja je mnogo duži, a posljednjih nekoliko aviona u penziju je otišlo krajem 1989. Istovremeno, nabavljeno je i šest dvosedih MiG-21 U-400, nakon čega sledi pet iz verzije U-600. Obe verzije ostale su službi do 1990. Najbrojnija verzija u poljskom Air Force inventaru je MiG-21PFM nabavljana od 1966 do 1968. Dok je prvi avion ove verzije penzionisan već u 1989, kao rezultat razoružanja, tokom kampanje Varšavskog pakta, a posljednji od njih leteo je do početka 1998 iz baze Poznan-Krzesiny.



Samo nekoliko dana nakon posljednjeg proizvedenog MiG-21 PFM, prvi iz treće generacije MiG-21 stigao je u Poljsku – to je MiG-21R. Izviđački pukovi bazirani na Powidz i Sochaczew dobili su deo tih aviona 1972. U 1982 su bili skoncentrisani na Sochaczew.

Krajem 1969 prvi poljski MiG-21M stigao u Malbork. U isto vreme 12 aviona, druge generacije trenažera, MiG-21US uveden je u operativnu upotrebu. SAD je nabavio penzinisane MiG-21M, nedavno. To su avioni iz sredine devedesetih. Najduže se su se zadržali u upotrebi verzija MiG-UM, koja je isporučena između 1971 i 1981. Većina njih još uvijek bila u službi do 2010. Od decembra 1972 lovački pukovi su opremljeni sa MiG-21MF. Ova verzija je zamenila zastarele MiG-19 na aerodromuSlupsk. Posljednji MF isporučen je u 1975, kada se prešlo na poslednju, najsavremeniju, verziju MiG-21bis, neslužbeno označena MF-75.

Isporuka ove, četvrte, generacije MiG-21 počela je vrlo kasno u 1980. Svi Poljski MiG-21bis su opremljeni sa navigacijskom opremom LAZUR.


Nakon izlaska iz Varšavskog pakta , u Poljskoj je ratno vazduhoplovstvo bilo suočeno sa besparicom, teškoćama u obezebeđenju rezervnim delovima i tehničkom podrškom od Rusije. To je dovelo do smanjenja flote MiG-21 u operativnoj upotrebi. Došlo je do zatvaranja avio baze Sochaczew 31.decembra 1997 kada je prestalo korištenje poslednjih MiG-21R. Preostali avioni poslani su u Poznan-Krzesiny gde je upotrebljavan zajedno sa posljednjim primercima MiG-21PFM u trenažnoj ulozi. U međuvremenu su i oni penzionisani.

MiG-21bis i MiG-21UM su se prodavani u Ugandu tokom 1999. Nadalje, verzija MiG-21UM otišla je u private kolekcije, vlasnicima u SAD-u i Australiju. MiG-21MF iz avio-baza u Poznan i Lask su penzionisani početkom 2003. Gotovo u isto vreme ugašena je mornarička jedinica opremljena sa MiG-21bis iz baze Gdynia. Međutim, ti avioni ostali su službi u baziPoznan i Malbork. Ove dve vazduhoplovne luke bile su poslednje poljske baze za operativne MiG-21.


Kako se Poljska okrenula zapadu, početkom devedesetih godina bilo je dojava o nadogradnji poljskih MiG-21 sa zapadnim radarima.Ovi planovi su kasnije propali. Samo neke MiG-21bis su opremali novim IFF prepoznatljivi po novim antenama ispod nosa i na leđnom kormilu. Kada su se pridružili NATO-u 12.marta 1999 Poljska je povećala napore da oružane snage prilagodi NATO standardu. Iz tog razloga krajem 2002 Poljska je uz određene pritiske iz SAD, odabrala F-16 kao budućeg borbenog aviona. 48 aviona F-16 su bili isporučeni između 2006 i 2008 - zajedno s nemačkim MiG-29 – oni su zamenili ostarele MiG-21, koji su penzionisani na prelazu iz 2003 na 2004.


Verzije u pregledu:
• MiG-21F-13
• MiG-21PF
• MiG-21PFM
• MiG-21R
• MiG-21M
• MiG-21MF
• MiG-21bis
• MiG-21U
• MiG-21US
• MiG-21UM

Socijalistička Republika Rumunija (rum. Republica Socialistă România) odnosi se na period u povijesti Rumunije kada je tom državom vladao komunizam. Osim naziva Socijalistička Republika Rumunija, do 1965.službeni naziv države bio je Narodna Republika Rumunija (rum. Republica Populară Romînă).

Država je nastala 1947. nakon abdikacije Mihala I., a postojala je sve do 1989.kada je svrgnut režim kojeg je vodio Nicolae Ceauşescu, a sam Ceauşescu je ubijen. Ovo se dogodilo tijekom jeseni naroda kada su mnoge komunističke zemlje odbacile komunizam mirnim putem, no revolucija u Rumunjskoj bila je jedina u kojoj je komunizam svrgnut nasilno, a vođa ubijen. - Wikipedia

Pored dugogodišnjeg sukoba s Moskvom i povlačenja iz Varšavskog pakta (1968) Rumunija je dobila većinu svoje vojne opreme iz Sovjetskog Saveza, među njima i lovce MiG-21.

Prvih 12 MiG-21F-13 stiglo je oktobra 1962. U vazduhoplovnu bazu Timisora-Giarmata. Druga isporuka od 12 MiG-21F-13 usledila je u leto naredne godine, za formiranje lovačke eskadril u Constanta-Mihail Kogălniceanu. Godine 1968 svi avionic varijante F-13 su predati u lovački puk koji bazira u vzduhoplovnoj bazi Caracal-Deveselu i Fetesti-Borcea (86.lap). Posljednji MiG-21F-13 ostao je u službi do 1993.

U 1965 nastavlja se isporuka svaremenije varijante MiG-21PF (oznaka RFM je određena za Rumuniju). Krajem šezdesetih / početkom sedamdesetih su isporučeni: MiG-21U u 1965, 1966 i 1968, MiG-21PFM (RFMM) od 1966 do 1968 i MiG-21M i MiG-21US tokom 1969, MiG-21R (kao varijanta C) 1968 i 1972, kao i MiG-21UM i MiG-21MF tokom 1971 (prema drugim izvorima u 1972). Osim borbenih eskadrila, opremljena je i  jedinica za trening u vazduhoplovnoj bazi Bacau koja dobija MiG-21.



Za razliku od svojih socijalističkih suseda Rumunija nije dobila konačnu verziju MiG-21bis. Razlog za to može biti još jedan sukob između Sovjetskog Saveza i Rumunnije. Jedan od pokazatelja sukoba sa je i dozvola rumunskih vlasit da se dozvoli kineskim stručnjacima izučavanje aviona, verzije MiG-21MF tokom 1976. Kinezi su to učinili do detalja, a kasnije primenili na svojim F-7.

Pojava MiG-23MF od 1979  nije promijenila dotadašnju ulogu MiG-21 kao najvažnijeg aviona lovačkih jedinica Forţele Aeriene Române.



Rumunija je tokom članstva u VU ostavrivala političke i ekonomske odnose sa zapadom, a pre svega sa SAD. Nakon raspada VU, njen glavni cilj od devedesetih godina bio je da se pridruži NATO-u. Ona istražuje opremu u skladu sa zapadnom tehnologijom. Kako  Rumunija nije mogla priuštiti novi avion, vlada se odlučila za intenzivnu nadogradnju svoje flote MiG-21. Rumunija je bila prva zemlja koja je to učinila u suradnji s izraelskom kompanijom  Elbit Romanian Aerostar u Bacau, realizujući program modifikacije ukupno 110 aviona MiG-21 sa zapadnom elektronikom. Prve isporuke takvih aviona realizovane su maju 1997.

75 od 100 modernizovanih jednoseda MiG-21M / MF bili su “Lancer” verzije. 25 daljnjih primeraka su optimizovani za presretačku ulogu. Osim toga 10 twin-seaters MiG-21UM dobilo je novu opremu. Uz novo oružje, modernizovani avionic  mogli su nositi i rusko i zapadno oružje. Dakle, čini se da su svi modernizovani migovi bazirali u bazama Bacau i Fetesti-Borcea (od 1998), Câmpia Turzii (od 2001) i Timisoara-Giarmata (od 2000), oni su predstavljali okosnicu rumunskog ratnog avionstva za duži period.

Poslednji primerci MiG-21PF, PFM, U i US su povučeni iz upotrebe tokom devedesetih godina, a poslednji ne-modifikovani MiG-21MF i UM leteli su u bazi Caracal-Deveselu sve dok nisu penzionisani u 2001.


Verzije u pregledu:

• MiG-21F-13 (izdeliye 74)
• MiG-21PF (izdeliye 76)
• MiG-21 RFM (radar rotraj modernizat)
• MiG-21PFM (izdeliye 94N)
• MiG-21 RFMM
• MiG-21R (izdeliye 94RA)
• MiG-21 C (cercetare, reconnaissance)
• MiG-21M (izdeliye 96)
• MiG-21MF (izdeliye 96F)
• MiG-21M / MF Lancer / C
• MiG-21U (izdeliye 66-400)
• MiG-21US (izdeliye 68A)
• MiG-21UM (izdeliye 69)
• MiG-21UM Lancer B

Ruska Federacija ili Rusija je država na istoku Evrope i severu Azije. Uspostavljena je 12. juna 1990. Površinom je najveća država na svetu (oko 11,5% zemaljskog kopna), ali je većina državne teritorije slabo naseljena pa po broju stanovnika zauzima sedmo mjesto (posle Kine, Indije, SAD-a, Indonezije, Brazila i Pakistana i Bangladeša). Glavni grad je Moskva.
Rusija je najveća od svih nezavisnih država nastalih raspadom Sovjetskog Saveza. Danas je vodeća zemlja u Zajednici Neovisnih država, ODKB, Šangajske organizacije za saradnju. Danas igra značajnu ulogu na svetskoj sceni,članica je G8, stalna članica Ujedinjeni nacijama i članica grupe BRIK.


Kao rezultat racionalizacije voznog (avionskog) parka u Rusiji je početkom 1998 povučen iz operativne upotrebe MiG-21 (kao i MiG-23). Veći broj aviona konvertirani su u M-21 vođena (realna) vazdušn meta. I tada ih je većina uništena na bojnim gađanjima.



Dosadašnji proizvođači MiG-21, MiG RAC i SOKOL, izradili su vlastitu nadogradnju u poslovanju i ponudili tržištu tzv. MiG-21-93. Integracija "Kopyo" radara i nekoliko elemenata avionike sa MiG-29, kojim je eliminirana jedna od slabosti MiG-21: kratki domet otkrivanja i uništavanja cilja. Uz gotovo celi niz modernog ruskog avionskog naoružanja – kao što su svaremene:  R-73, RVV-AE, Kha-25 i Kha-31 – koje se mogu primjenjivati sa niskim troškovima.
Nažalost niko nije bio zainteresovan za ovo. Da li je Izrael imao bolju markentišku politiku, ili je ovo bila skupa modernizacija, teško je sada reći. U svakom slučaju projekat nije propao. Celokupnu dokumentaciju otkupila je indija i realizovala kroz svoj program modernih "Bison-a"

Jugoslavija je preuzela propagandnu dokumentaciju, i piloti su bili zadovoljni mogućnostima ove napredne varijante. Ipak, ekonomska izolacija, nije dozvoljavala da se realuzuje ovaj projekat u Jugoslovenskom vazduhoplovstvu.
Što se tiče rusa, oni su već imali svojih muka, ali i lepezu naprednijih aviona, te nisu bili zainteresovani za ovaj projekat.
 
Verzije u pregledu:
• MiG-21PFM
• MiG-21bis
• MiG-21US
• MiG-21UM
• M-21
• MiG-21-93

Cавез Совјетских Социјалистичких Република (СССР)
(Сою́з Сове́тских Социалисти́ческих Респу́блик)

SSSR je država koja nastaje 1917. pod imenom Sovjetska Rusija, nakon Oktobarske revolucije na prostoru Carske Rusije ( a nakon 1922 naziva se SSSR) pod vodstvom Vladimira Iljiča Lenjina i Komunističke partije, a nestaje s svetske pozornice 1991. g.

MiG-21 igrao je istu ulogu sovjetskog ratnog avionstva poput puške kalašnjikov za napad kopnenih snaga, koja se još uvek koristi: a to je da je on je robusan i pouzdan sistem oružja i dostupan u velikim količinama.

Prvi MiG-21F avion iz serijske proizvodnje su dostavljeni u vazduhoplovne snage u 1959. Od ranih šezdesetih do kasnih sedamdesetih godina, kada je MiG-21 bio je okosnica frontalnom Sovjetskom vazduhoplovstvu. Dolazak velikog broja MiG-23 u sredini sedamdesetih godina dovelo do njegovog povlačenja s prve linije jedinica. Uprkos tome, puno MiG-21 su još uvijek u ponudi, kada je Sovjetski Savez propao 1991.
Iako, srećom, nije bilo velikih ratova tokom 30-godišnje službe MiG-21, sa Sovjetskim VVS, ovaj tip aviona je korišten u svakom - više ili manje - lokalnom sukobu, u kojem je Istočna supersila bila uključena posredno.
Prvi zadatak u kojem je MiG-21 učestvovao protiv protivnika, za kojeg je konstruisan, dogodio se 1.maja 1960, kada je američki špijunski avion U-2, koji dolazi iz Peshawara (Pakistan) ušao u vazdušni prostor SSSR-a. Na svom putu prema severu, avionom je upravljao Francis Gary Powers, preleteo je središnji predeo, na kojem se nalazi komandno mjesto Lipetsk. Tada su četiri MiG-21F opremljeni NRZ iz pripravnosti na zemlji (na PSS) krenula u brzu akciju. U tom trenutku bili su to piloti koji su jedini dostigli borbene vrednosti za ovaj zadatak. Oni su imali zadataka da obore U-2 bez obzira na način dejstva, koji je čak obuhvatao i “ramming”. To je samoubistvena misija, gotovo bez šanse za uspeh (U-2 je leteo na 21.000 metara) i bio je oboren raketom SAM-2 u regiji Sverdlovsk.

U oktobru 1962 avioni  MiG-21F-13 su u naoružanju pukova premještenih iz baze Kubinka na Kubu, kako bi osigurali antenski sistem za rakete srednjeg dometa, koje se instaliraju tamo. Nedugo nakon toga, bazu u Santa Clari su fotografisali RF-8 izviđački avioni USAF. Posle pozante krize, došlo je do povlačenje raketa, kao posledica sovjetski pregovora sa SAD, čime je sprečen direktni sukob dve najveće supre sile. A to je bila “najvruća” tačka “hladnog” rata. Nema podataka da su se Migovi 21 direktno sukobili sa američkim avionima.
Od ranih šezdesetih do sredine osamdesetih sovjetski su MiG-21 je bili smešteni u DDR, u Poljskoj, Čehoslovačkoj (od 1968) i Mađarskoj. Uglavnom su bazirali u strogoj tajnosti, za vreme Hladnog rata, pa se malo  zna o tim avionima. Na toj prvoj liniji odbrane, jedinice su opremljene najboljim varijantama iz dostupne tehnologije, uvek sa najnovijim verzijama MiG-21 sa kojima se raspolagalo. Kasnije su ti MiG-21, bili među prvima u penziji. Posljednji sovjetski MiG-21 u Njemačkoj leteo je iz Damgarten i Koethen sve do 1986. Kad su sovjetske snage povukle iz Nemačke 1993/1994 u spomen na MiG-21, podignut je spomenika na Altenburgu, Sperenberg Wuensdorf i tu je i ostao.

MiG-21 iz nekoliko verzija su učestvovali u invaziji Varšavskog ugovora na Čehoslovačku tokom 1968. Sačuvane su fotografije koje pokazuju MiG-21 sa invazionim bojama (crvene oznake na repu) da bi se lakše identifikovali, da pripadaju sovjetskom ratnom vazduhoplovstvu.

Krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih, deo sovjetski pilota leteli su na borbenim misijama nad Egiptom. To je dovelo do nekoliko vazdušnih borbi protiv izraelskih aviona. Zabeleženo je, da je 22.juna 1970 izraelskog Skyhawk-4 obori sovjetski MiG-21 u blizini Ismailije, a slede još četiri borbe 25jula. Izraelci su se osvetili tokom masovne vazdušne borbe 30.jula kada su oborena četiri MiG-21 (verovatno sa sovjetskom posadom).
Njihov posljednja - i vrlo intenzivna –upotreba, bila je tokom afganistanskog rata. Tu su uglavnom leteli MiG-21R u izviđačkim misijama kao i MiG-21bis u lovac-bombarder.

Danas (bivši) Sovjetski MiG-21 se može naći samo u muzejima, kao spomenik ili u inventaru nekoliko remontnih zavoda.

Verzije u pregledu:
• MiG-21F
• MiG-21F-13
• MiG-21PF
• MiG-21PFS
• MiG-21PFM
• MiG-21R
• MiG-21 S
• MiG-21SM
• MiG-21MF
• MiG-21SMT
• MiG-21bis
• MiG-21U
• MiG-21US
• MiG-21UM

Потпуно си у праву друже. Дакле МиГ-21 СТ (Изделие 50) тактички ловац.

MiG-21ST (Izdeliye 50)
S = Sapfir (односи се на уграђени радар Sapfir-21/RP-22).
T = Toplivo ("Fuel," повећана количина горива)
На захтеве, који долазе од пилота MiG-21SMT, укинут је један (од два велика) унутрашњи резервоар горива. Наиме, верија "SMT" је имал слабије маневарске способности, овим модификацијама је то отклоњено. У суштини искориштен је резервоар будућег MiG-21bis који је у производњи од 1972. Иначе се ова "подверзија" и не разликује од коначне верзије MiG-21bis.

Somalija je bila britanska i italijanska kolonija, koja je svoju samostalnost stekla 1960. Već od 1963 potpisivanjem Sporazuma sa Sovjetskim Savezom, sporazumela se o isporuci oružja u zamenu za Sovjetsko korištenje somalijskih luka. Pro-sovjetski odnos rastao je s dolaskom na čelo Visokog Revolucionarnog veća, predsednika Siad Barre u 1969.
Nakon zaključenja ugovora o prijateljstvu i suradnji između Somalije i Sovjetskog Saveza u 1974 otpočele su isporuke lovaca MiG-21.
Godine 1977 Somalijski vojnici su napali Etiopiju tj. pokrajinu "Ogaden" u cilju podrške pobunjenicima koji se bore se protiv tadašnje vlade I time je  dokazala svoje teritorijalne pretenzije. Tokom sukoba u kojem su učestvovali MiG-21 na obe strane, somalijsko-sovjetski odnosi su prekinuti, a zalihe oružja naglosu  se smanjile. Svi vojni savetnici su napustili zemlju. Etiopija je u daljem toku rata, stekla masivnu vojnu pomoć i podršku od Sovjetskog Saveza i Kube.
Italija, SAD i Kina su postale najveći snabdevači Somalije, sa najvažnijim oružjem nakon završetka rata. Kina je između ostalog pomogla da preživeli MiG-21 nastave sa radom, ali umesto ruskih MiG-21, stigli su - F-7 – (prethodnik C-6).
Nakon pada diktatora Barre, 1991, zemlja je ušla u građanski rat, koji je harao i uništio kompletnu infrastrukturu zemlje, uključujući "Inventura Dayuuradaha Xoogga Dalka Somkaliyeed" (somalijsko Air Force). Fotografije snimljene u vreme boravka mirovnih snaga UN, pokazuju brojne olupine Somalijskih MiG-21. Navodna pisanja o njihovom remontu u Južnoj Africi ne mogu biti potvrđena.


Verzije u pregledu:
• MiG-21MF
• MiG-21UM

Šri Lanka , službeno Demokratska Socijalistička Republika Šri Lanka je ostrvska zemlja u Južnoj Aziji . Zauzima ostrvo Šri Lanka ( u prošlosti se zove Cejlon ) , i nekoliko manjih ostrva u Indijskom okeanu , jugoistočno od Indijskog poluostrva .


Stekla neovisnost 4.februara 1948 oslobađanjem od britanskog kolonijalnog ropstva; prvo je ostala u zajednici sa velikim susedom Indijom. Godine 1972 proglašena je Republika Šri Lanka.
Nakon sticanja nezavisnosti, dominantnu ulogu u politici zemlje imala je sinhaleška većina , koja je ukinula engleski jezik kao službeni , te proglasila sinhaleški jedinim službenim jezikom, iako njime ne govori trećina populacije otoka , što je dovelo do nezadovoljstva Tamila i njihove otvorene pobune 1983. pod vođstvom gerilske grupe Tamilskih tigrova .

19. maja 2009. godine , predsednik Šri Lanke službeno potvrdio kraj pobune i pobedu vojske Šri Lanke .


Formirana je prvobitno u 1951 kao Kraljevskog vazduhoplovstva Cejlon (Royal Ceylon Air Force), ime je promenjeno u 1971 u Sri Lankan Air Force (SLAF), kada ostrvo postaje republika u okviru Britanskog Komonvelta. Četiri Čengdu(Chengdu) F - 7BS sa dva prateća Guidžou(Guizhou) FT- 7B je isporučeni su u 1991 i postali su deo 05 Jet Squadron u Katunayake. Jedan ili eventualno dva su dokupljena za zamenu stradalih F - 7BS. Šest preživelih (pet lovaca i jedan trener ) su remontovan i modernizovan od pakistanskog vazduhoplovstva u zavodu Kamra Aircraft Repair Facility (KARF) u 2004 i dobri su za još 8 godina eksploatacije ili 800 sati naleta. Podrazumeva se da je namera da se nastavi da ih koriste i u ulozi obuke.

Napomena: avion sa serijskim brojem CF706 nije dodeljen zbiru cifara od 13 aviona, jer je to nesrećan broj, što je prilično uobičajena praksa u SLAF.


Verzije u pregledu:
• F-7BS
• FT-7

Nezavisnost i građanski ratovi
Godinu dana pre sticanja nezavisnosti 1956. na jugu je izbio građanski rat zbog nezadovoljstva tamošnjih hrišćana hegemonijom muslimana u političkom i ekonomskom životu zemlje. Mirovni sporazum je postignut 1972. posle 17 godina borbi. Rat se ponovo rasplamsao 1983. nakon ukidanja dogovorene autonomije juga i uvođenja elemenata šerijata u sudanske zakone.

Od nezavisnosti, Sudanom su uglavnom vladali vojni oficiri koji su na vlast dolazili državnim udarima. General Omar el Bašir je došao na vlast državnim udarom 1989, a pobedio je na predsedničkim izborima 1995. Po drugi put je izabran za predsednika 30. decembra 2000. i obećao da će nastaviti napore za uspostavljanje mira u zemlji u kojoj su milioni ljudi poginuli u građanskom ratu ili umrli od gladi. Tokom 1990-ih ovde je svoju bazu imao i Osama bin Laden.

Početkom 2003. sukobile su se provladine paravojne snage džandžavida i nearapski islamski gerilci u istočnoj pokrajini Darfur. I vlada i pobunjenici su optuženi za masovna kršenja ljudskih prava u ovom sukobu. Februara 2004. vlada je proglasili pobedu, ali su pobunjenici zadžali kontrolu u nekim seoskim područjima. Smatra se da je džandžavidska milicija masakrirala više od 50.000 ljudi. Tokom trogodišnjeg sukoba stradalo je više od 300.000 ljudi. Oko 3 miliona ljudi su postali izbeglice.

Dana 9. januara 2005. u Najrobiju je potpisan mirovni sporazum između Džona Garanga (predstavnika oslobodilačkog pokreta južnog Sudana) i potpredsednika Vlade Sudana Ali Osmana Tahe. Time je okončan građanski rat koji je trajao 21 godinu. Novi ustav usvojen je jula iste godine a formirana je i vlada nacionalnog jedinstva. Po odredbama sporazuma, jug je stekao autonomiju. 6 godina kasnije, u januaru 2011. organizovan je referendum o samoopredeljenju. Konačni rezultati objavljeni su 7. februara i prema njima 98,83% glasača opredelilo se za otcepljenje. Zvanično, Južni Sudan proglasio je nezavisnost 9. jula 2011. godine.

Džon Garang je poginuo u helikopterskoj nesreći 31. jula 2005. u Ugandi. To je u zemlji izazvalo sukobe u kojima je poginulo 130 ljudi.

Sudanese Air Force (SAF, or Silakh al Jawwiya as-Sudaniya)  je nastao je uz pomoć Britanca u 1957 , i opremljeno je pretežno njihovim avionima, ali kupovina oružja od SSSR potpisana u 1968 dovelo je do isporuke 18 aviona MiG- 21PF (izdeliye 76) i dva MiG - 21U ( izdeliye 66-600 ) u 1970. Oni su uvršeteni u No.2 Sqn u Wadi Sayyidna .

Osamnaest MiG - 21M ( izdeliye 96) u ulozi lovaca i četiri MiG-21 US (izdeliye 68A ) ili MiG - 21UM ( izdeliie 69A ) u ulozi trenažnih aviona su isporučena u 1971. Kuriozitete je da se s/n trenažnih migova ne uklapa u nikakav system serisjkih brojeva (pripadaju lažnim konstrukcijskim brojevima).

Broj ovih aviona je smanjen na sedam lovaca i po dva ternažna tokom 1992, sa samo oko polovinom od njih, operativane vrednosti. Od 1988 su postepeno zamenjivani sa MIG -23S , proces je završen dolaskom aviona MiG- 29SE u julu 2004 . U službi danas nema aviona MiG-21.

SSSR je pao u nemilost kod sudanske vlade i Kina je ušla u saradnju sa Sudanom u 1987 snabdevajući ih sa 15 Chengdu F -7B lovcima ( još jedan izvor kaže devet u 1987 i šest u 1995 ), plus dva Guizhou FT - 7 trenažnih. Dalja popuna došala je iz Irana u 1997, kada su navodno isporučena 22 aparata Chengdu F - 7N.

Konačna serija od oko šest novih F - 7N je isporučen u 1998. Nema detalja o serijskim brojevima (ili fabričkim) za bilo koji od aviona iz kineske proizvodnje.

Do 2007 samo 28 aparata F - 7 varijante su još u službi, 12 F - 7 se nalazi u No. 1. Fighter Squadron a ostatak su bili u skladištu, pošto je u No.2 Fighter Squadron prenaoružan avionima MiG-29.

12 polovnih MiG - 21 iz Ukrajine trebalo je da bude isporučeno u 2007. Nemam podataka o tom transferu. Očigledno je  da istočnoevropski trgovci oružjem vide u Sudanu pogodno tle za nametanje starih zaliha. Valjda vlada Sudana preferira Rusko oružje. Oko ovih aviona, priča nije završena, jer se spominju kod nekih drugih transfera.

Verzije u pregledu:
• MiG-21M
• MiG-21US
• F-7B

Sirija je bila centar jedne od najstarijih poznatih civilizacija , Eble . To je bio deo Rimskog carstva , Vizantije, i Damask je bio prestonica carstva Omajadskog ( 660 do 750 ). Na početku 16. veka postala deo Otomanskog carstva . Posle Prvog svetskog rata postala je mandatna teritorija Francuske, koji se povukao iz zemlje u 1946 .

Prvih 25 godina nezavisnosti obeležile su političke nestabilnosti i česti potresti i neuspeli pokušaji da se stvori arapska federacija sa Egiptom i Irakom. Izrael je u šestodnevnom rata 1967. zauzo strateški važanu Golansku visoravan na jugozapadu zemlje.

Puč ministra odbrane Hafiz al - Asada, doveo je manjinsku islamski sektu Alavit u 1970. i označio kraj perioda nestabilnosti. Al - Asad je kombinacija političke represije i koncesija sa ključnim grupama stanovništva koji je uspeo da ostane na vlasti do smrti 2000-te, a nasledio ga je njegov sin Bašar.
Sirija ima dominantnu ulogu u političkom životu susednog Libana.

Održavala je bliske vojne odnose sa Sovjetskim Savezom od sredine 1950-ih godina i uvek je bila opremljena najmodernijom opremom do ranih devedesetih godina. U 1961. Stigao je prvi kontigent od 36  aviona (lovački puk) MiG-21F-13. a do kraja 1965 završena je isporuka te prve serija MiG-21F-13 od 45 aparata, nakon čega slede moderniji MiG-21PF (ukupno 15 MiG-21FL i 6 trenažnih MiG-21 U tokom 1966) .

Po prvi put je MiG-21 se pojavio na bliskoistočnoj pozornici rata kada su sirijski avioni oboreni od  Izraela (Mirage III - verovatno u novembru 1965) iznad teritorije Jordana. Arapske pobede su izostale. Tokom šestodnevnog rata u 1967 mnogo Sirijskih (i Egipatskih) MiG-ova su uništeni na tlu, što  je iznenađujuće lako pošlo za  rukom izraelskom vazdušnom udaru. Izvrsno obučeni i visoko motivisani izraelski piloti dominirali su u vazduhu.

Nakon završetka rata gubici obe strane su bili  nadoknađeni isporukama supersila kao i prijateljskih naroda, a sukobi su se nastavili. Na početku Jom Kipur rata u 1973 Sirijska ratno vazduhoplovstvo ima više od 100 MiG-21 F-13, PF, FL i MF verzije u svom naoružanju. Uz ovaj arsenal savezničkih arapskih država uspela je da preuzme inicijativu. Zahvaljujući boljoj obuci i opremi uspeli su da postotak gubitaka u vazduhu znatno smanje u odnosu na 1967. Izraelski piloti, su međutim, zadržali svoju superiornost u vazduhu.

I opet, materijalni gubici su brzo nadoknađeni od saveznika: osim SSSR, tu su i ČSSR, DDR (Istočna Njemačka) i Poljska, a verovatno su i druge socijalističke zemlje, dostavile određen boj MiG-21M (MiG-21MF) iz svojih kapaciteta u Siriju. Tako su još jednom otpočela neprijateljstva na Bliskom istoku. S izraelsko-egipatskim približavanjem i sporazumom u Camp Davidu 1979, Sirija postaje vrh koplja arapskog sveta protiv Izraela. U to vreme u Libanu se rasplamsava vojni sukob što je vrlo blizu rata, a SSSR hitno doprema 198 MiG-21bis. Ipak, zahvaljujući novoj tehnologiji (u obliku F-15 i F-16) uz dodatno poboljšanu obuku, Izraelci su uspeli naneti ozbiljne gubitke brojnim MiG-21.

Od 1985 nije bilo većih vazdušnih borbi u regiji. Raspad Sovjetskog Saveza prekinuo je dotok povoljnih oružnih sistema u velikim količinama, a novo sovjetsko (rusko) rukovodstvo napušta Siriju s 11 milijardi dolara dugova. Vazduhoplovstvo Sirije je prizemljeno uz značajno smanjenje operativnosti. Uprkos tome Sirija pokušava dobiti novu opremu za vazdušnu flotu i njenu modernizaciju. Nadogradnja programa za MiG-21 je pokrenuta pregovorima s Rusijom davne 1996. Ne zna se o trenutnom stanje ove flote nakon modernizacije.

MiG-21 su zamenjeni sa MiG-29 i Su-27. Objavljeno je da su Indija i Sirija potpisale su ugovor o remontu i održavanju sirijski MiG-21 za produženje njihovog veka upotrebe za par godina. Dakle, čini se vrlo verovatno da su sirijski MiG-21 mogli da se upotrebljavaju do današnjih dana.


Verzije u pregledu:
• MiG-21F-13 (izdeliye 74 - kupljeno 40 ili 45 aparata, a zatim su dobili kao pomoć još 36 za popunu gubitaka)
• MiG-21PF (izdeliye 76 - kupljeno 36, a dobijeno za popunu gubitaka još 24)
• MiG-21FL (izdeliye 77 - nema podataka)
• MiG-21PFM (izdeliye 94 - prva tranša 40, a zatim još jedna od 60 aparata)
• MiG-21 PFS (izdeliye 94A – nekoliko aparata, koji su dovedeni na standard PFM)
• MiG-21R (izdeliye 94RA – 6 aparata)
• MiG-21M (izdeliye 96 – dobijeno od DDR 12 aparata 1973)
• MiG-21MF (izdeliye 96F – kupljeno 21 dostavljeno još 40 za popunu opštih gubitaka, zatim SSSR dostavlja 1973 još 75 aparata)
• MiG-21bis (izdeliye 75A – isporučio SSSR 198 aparata 1980.)
• MiG-21U (izdeliye 66–400 – verovatno 4)
• MiG-21US (izdeliye 66-600 – verovatno 2)
• MiG-21UM (izdelyie 68A – verovatno 20 aparata)

Tanzanija je država na istočnoj obali Afrike. Tanzanija se graniči sa Kenijom i Ugandom na severu, Ruandom, Burundijem i DR Kongom na zapadu i Zambijom, Malavijem i Mozambikom na jugu. Na istoku, Tanzaniju zapljuskuju vode Indijskog okeana.

Savezna Republika Tanganjika i Zanzibar je nastala 1964. godine, spajanjem Tanganjike i Zanzibara, koji su u godinama pre ujedinjena stekli nezavisnost od Velike Britanije. Država je kasnije preimenovana u Tanzanija (Tanganjika + Zanzibar). Godine 1996., glavni je grad službeno postao Dodoma, umesto dotadašnjeg Dar es Salaama (u kojem su još uvek neke vladine institucije).

Tanzanijske narodne odbrambene snaga ( TPDF ) su deo oružanih snaga Tanzanije, uspostavljene su postavljene su septembra 1964. Od svog osnivanja , one su standardno pod civilnom kontrolom. One su se uvek znatno razlikovale os susednih vazduhoplovstava nastalih od kolonijalnih oružanih snaga. Za razliku od nekih svojih suseda, Tanzanija nikada nije pretrpela državni udar ili građanski rat.

Suprotno onome što se obično kazuje, Tanzanija nikad nije kupila nijednu letilicu J- 7 iz Kine . Umesto toga, Jeshi La Wananchi La Tanzania (Tanzanian People's Defence Force Air Wing, TPDFAW) dobilo je 14 MiG- 21MF i dva MiG- 21U od strane SSSR- u 1974 . Mnogi od njih su izgubljeni u različitim nesrećama zbog loše obuke, a dva su izgubili, kada su njihovi piloti izvršili prebeg. Ipak, nekoliko primeraka, preživelih, učestvovalo je u Tanzanijsko - Ugandskom ratu, u 1978-1979, kada su videli mnogo akcija, čak je jedan oboren,  slučajno od prijateljske vatre (od SA – 7 (strela 2M) ispaljenim od strane trupa Tanzanije. Tanzanijska vojska zarobila je sedam MiG- 21MF i jedan trenžani MiG - 21U iz Ugandskog vazduhoplovstva, kao i značajnu količinu rezervnih delova. Sve ovo je odveženo do avio-baze u Mwanza, I ušlo u sastav sopstvenog vazduhoplovstva. Godine 1998 , Tanzanija je kupila četiri dodatna MiG- 21MF iz Ukrajine, ali su oni, navodno bili u veoma lošem stanju, i ne koriste se često. U međuvremenu, 1980, izdat je nalog za nabavku 10 F- 7B i dva TF- 7 iz Kine, ali se nezna sudbina te realizacije. Ipak 1997 nabavljeno je dva F - 7N iz Irana, zajedno sa još četiri iz eks - iračkog vazduhoplovstva, nepoznatog tipa. Danas , nema operativnih Ruskih - MiG – 21MF, mada su ostali u službi u TPDFAW, a smatra se da su samo tri ili četiri F - 7 ostali u funkciji.

Dana 14. novembra 2013, Helmoed-Römer Heitman izjavio je za Jane's Defence Weekly (kao pouzdan izvor) da je TPDFAW  zamenio svoje stare avione  CAC J – 7 (dvanaest aparata), sa 14 novih lovaca J- 7, dvanaest jednosedih i dva dvoseda. Isporuke su navodno završene još u 2011. Helmoed-Römer, takođe je izvestio za ovaj ugledni časopis, da su avion bili u potpunosti operativani u Dar es Salamu i u VB Mwanza.



Verzije u pregledu:
• F-7B
• FT-7
• MiG-21MF (izdeliye 96F)
• MiG-21U (izdeliye 66-400)

Republika Uganda je država u istočnoj Africi, bez izlaza na more. Graniči na severu sa Južnim Sudanom, na istoku sa Kenijom, na jugu saTanzanijom, na jugozapadu sa Ruandom i na zapadu sa DR Kongom. Veliki deo teritorija sačinjava Jezero Viktorija. Ime joj dolazi od drevnog kraljevstva Buganda koje je sadržavalo veći deo zemlje u prošlosti, uključujući glavni grad Kampalu.

Nakon sticanja nezavisnosti mladu državu su mučila politička nestabilnost, pogotovo nakon državnog udara koga je 1966. godine izveo predsednik Milton Obote. Pet godina kasnije njega je svrgnuo Idi Amin, čija je vladavina ostala zapamćena po genocidu, ekonomskoj propasti kao i katastrofalnom ratu protiv Tanzanije čije su snage na vlast vratile Obotea. Ali i njegov režim je izazvao građanski rat koji je konačno završen godine 1986. pobedom snaga na čelu sa Joverijem Musevenijem.

Pod Musevenijem, koji i dan-danas vlada Ugandom, ta afrička zemlja je konačno stekla dovoljno političke stabilnosti da se okrene ekonomskom razvoju, a 1990-im i određenim političkim reformama. Zbog toga se Uganda, pogotovo u poređenju sa većinom svojih suseda, držala uspešnom državom. No, njen razvoj je bitno usporila katastrofalna epidemija SIDA-e, a nešto kasnije i upetljanost u građanski rat u susednom Kongu.

Od formiranja nezavisne države u 1962 Uganda u okviru vojske formira vazduhoplovstvo odmah te 1962 . Idi Amin je postao diktator 1971. a prve isporuke aviona MiG- 21 stigle sa učvršćivanjem njegove diktature, u ranim 1970-im i najmanje ih je bilo16, ili čak 18, to su pre svega varijante MiG - 21MF ( izdeliye 96F ) kao i trenažne varijante od tri MiG - 21U. Sedam je uništeno u izraelskom napadu na Entebbe 1976 i ostali su uništeni ili su uzimani kao plen od Tanzanije kada je njihova vojska podržava pobunjenike Ugande, a Idi Amina zbacila i zauzela aerodrom u 1979.

U 1999 šest MIG- 21 bis (Izdeliye 75A ) kao lovci i jedan MiG - 2UM ( izdeliie 69A ) stigli su iz Poljske, od njih, četiri su već bili remontovan i nadograđeni u IAI - Izraela, sa perspektivom da se i ostali dovedu na taj standard. Za razliku od ranijih načina farbanja, srebro boja, sa žutim serisjkim brojem, ovi avioni su farbani u sivo ( single- seaters ) ili zeleno / oranž maskirnu šemu (two seaters) I crvenim serisjkim brojevima. Jedan od njih se srušio 15. jula 2003, a svi ostali su smešteni na Entebbe.


Verzije u pregledu:
• MiG-21MF
• MiG-21bis
• MiG-21U
• MiG-21UM